ما فی عیش الا معك
اگر زندگی به همراه تو نباشد به معنی نیستی است
ما فی كون الا الك
اگر دنیا برای تو نباشد هیج معنایی ندارد
لون عیونك غرامی
رنگ چشمان تو عشق من می باشد
دخلك صدق كلامی
قسم می خورم حرفم را باور کن
قلبی وروحی معك
قلب و روح من همراه توست
لو عنك بعدونی
اگر تو را از من دور کنند
بتبقى وحدك بعیونی
تنها تو در چشمان من باقی خواهی ماند
تحكیلی واسمعك
برای من حرف خواهی زد و من به تو گوش خواهم داد
لو مهما صار
هر اتفاقی بیفتد
ما ببقى لحالی
در عشق من تاثیری نخواهد گذاشت
ارمینی بالنار
من را در آتش بسوزان
اهون لی كرمالی
این برای من بهترین راه است به خاطر من این کاررا بکن
اتعودت علیك
به تو عادت کردم
واعطیتك حنانی
و مهر و محبتم را به تو بخشیدم
روحی بایدیك
روح من در دستان توست
وحیاتی وكیانی
و تمام وجود و زندگیم
 

انتـــــــــــــــــــــــــــــظار ...




شش حرف و چهار نقطه ! کلمه کوتاهیه . اما معنیش رو شاید سالها طول بکشه تا بفهمی !



تو این کلمه کوچیک ده ها کلمه وجود داره که تجربه کردن هر کدومش دل شیر می خواد!



تنهایی ، چشم براه بودن ، غم ؛غصه ، نا امیدی ، شکنجه رو حی ،دلتنگی ، صبوری ، اشک بیصدا ؛



هق هق شبونه ؛ افسردگی ، پشیمونی، بی خبری و دلواپسی و .... !


برای هر کدوم از این کلمات چند حرفی که خیلی راحت به زبون میاد



و خیلی راحت روی کاغذ نوشته میشه باید زجر و سختی هایی رو تحمل کرد



تا معانی شون رو فهمید و درست درک شون کرد !!!



متنفرم از هر چیزی که زمان را به یاد من میاورد... و قبل از همه ی اینها متنفرم



از انتظار ... از انتـــــــــــــــــــــــــــــــظار متــــــنـــــفــــــرم



***********************************************************
گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم
گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق انقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم





رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت.
 

ديدي تا حالا اگر کسي رو دوست داشته باشي دلت نمياد اذيتش کني؟ دلت نمياد شيشه دلش رو با سنگ زخم زبون بشکني؟ دلت نمياد ازش پيش خدا شکايت کني حتي اگر بره و همه چيزو با خودش ببره... حتي اگر از اون فقط هاي هاي گريه ي شبانت بمونه و عطر اخرين نگاهش... حتي اگر بعد از رفتنش پيچک دلت به شاخه نازک تنهايي تکيه کنه ديدي؟هر گوشه و کنار شهر هر وقت کسي از کنارت رد ميشه که بوي عطرش رو ميده چه حالي ميشي؟ بر ميگردي و به اون رهگذر نگاه ميکني تا مطمئن بشي خودش نبوده

مسافران اتوبوس دلسوزانه به زن زیبایی نگاه میکردند که با عصای سفید رنگش با احتیاط از پله های اتوبوس بالا می آمد.او بلیطی خرید و بعد از دستان خویش استفاده کرد تا صندلی خود را پیدا کند. بعد از اینکه نشست کیفش را روی دامن خود قرار دادو عصایش را نیز کنار پایش گذاشت . یک سال از زمانیکه آروشی سی و چهار ساله نابینا شده بود میگذشت.بر اثر تشخیص اشتباه دارویی او بینایی خود را از دست داده بود.ودر دنیایی از تاریکی و خشم و ناامیدی و خود کم بینی افتاده بود.آروشی که به یکباره به زنی گوشه گیرتنها و تند خو تبدیل شده بودحالا احساس میکرد که گردش روزگار او را محکوم کرده!روزها برای او تنها تمرینی از خستگی و نا امیدی بود و تنها چیزی که او مجبور بود به آن وفادار بماند شوهرش راج بود.

:: موضوعات مرتبط: داستان ، ،
ادامه ی مطلب ...